Minister Spraw Zagranicznych stymuluje aktywność gospodarczą między Polską a PHL

Jeden z czołowych przedstawicieli polskiego rządu zapoczątkował dalszą aktywność gospodarczą i zaangażowanie handlowe wśród liderów biznesu swojego kraju i ich filipińskich odpowiedników.

W zeszłym tygodniu podsekretarz stanu Marcin Przydacz poprowadził delegację polskiego MSZ z wizytą w Azji Południowo-Wschodniej, która rozpoczęła się w Singapurze, a zakończyła w Malezji.

W międzyczasie reprezentacja wysokiego szczebla spotkała się 13 lipca z lokalnymi gigantami biznesu oraz polskimi firmami informatycznymi z siedzibą w Manili, zrzeszonymi w Międzynarodowej Izbie Handlowej Filipiny podczas „Digital Transformation 2.0” w dniu 13 lipca.

Przydacz przekonuje, że zarówno Polska, jak i Filipiny „odniosły spory sukces … pod względem … gospodarki, niejako podnosząc poziom życia w naszych społeczeństwach [and] nasze dwa narody”.

W dialogu z mediami Metro Manila długo mówił o wpływie rosyjskiej agresji na Ukrainę jako „bardzo negatywnym wpływie”. [and] Wpływ na system rynków światowych”, co doprowadziło do gwałtownego wzrostu kosztów energii i inflacji.

Minister spraw zagranicznych Polski przewiduje również możliwy kryzys żywnościowy, który według niego może być „bardzo niebezpieczny dla obu naszych krajów”.

„Wszystkie te zjawiska są głęboko zakorzenione w agresywnej polityce zagranicznej Kremla, która dąży do przywrócenia strefy wpływów w… Europie Środkowo-Wschodniej takiej, jaka była w XIX wieku” – powiedział. „W XX wieku wiele europejskich narodów w Europie Środkowej zostało skolonizowanych… przez mocarstwa wschodnie, a Ukraina była jednym z nich. Nie możemy pozwolić Rosji na odbudowę kolonii zwanej Ukrainą”.

Kontynuował, że każdy kraj próbujący zniszczyć tę architekturę stwarza niebezpieczną sytuację dla wielu innych: „Nie chcemy wracać do żadnej strefy wpływów; Chcemy przestrzegać zasad, które zostały ustalone wiele lat temu. Zatem międzynarodowy system regulacyjny jest najlepszy [one which we can] żyć w.”

Przydacz wezwał społeczność światową do przestrzegania międzynarodowych przepisów i pomocy Ukrainie w zachowaniu suwerenności, twierdząc, że „nie powinna to być Moskwa [but rather the Ukrainian nation who will decide] jego własna przyszłość”.

Urzędnik polskiego rządu zwrócił się do Ukrainy jako do głównego producenta zbóż i pioniera bezpieczeństwa żywnościowego w wielu krajach Afryki i Azji. Jednak floty rosyjskie zablokowały kilka portów, uniemożliwiając tym pierwszym eksport zboża przez Morze Czarne. Z tego powodu, jak powiedział, jego kraj robi wszystko, aby pomóc oblężonemu sąsiadowi w wysyłce tego zboża przez polskie porty do Azji i wielu innych krajów.

„Wydaje się, że nasi rosyjscy sąsiedzi nie są z tego bardzo zadowoleni. Ograniczyli również swój własny eksport zboża do krajów azjatyckich i afrykańskich, aby spowodować problemy dla nas wszystkich” – zauważył. „To najlepszy scenariusz dla Rosji. [But we cannot allow it to use famine as an instrument. Despite being smaller, we are trying to show our solidarity with Ukraine, as well as Asian] i kraje afrykańskie, aby pomóc naszym partnerom przejść przez ten trudny czas”.

Oto fragmenty wywiadu polskiego urzędnika podczas rozmowy z przedstawicielami lokalnej prasy:

Jaką konkretną wiadomość przekazałeś rządowi filipińskiemu? Czy rozmawiałeś również o możliwości rozszerzenia wymagań na modernizację wojska?

PRZYDACZ: Przede wszystkim jesteśmy gotowi do rozpoczęcia dialogu o współpracy politycznej i gospodarczej z Filipinami. Nasi przedsiębiorcy są gotowi nie tylko oferować produkty, ale także zainwestować część z nich. A tu na Filipinach jest już kilku lokalnych, którzy robią całkiem niezły interes.

Już teraz są tu ludzie biznesu, którzy oferują Twojej gospodarce nowe produkty, aby uczynić ją jeszcze bardziej konkurencyjną – chociaż Ty jesteś już dość konkurencyjny. Ale dla nas wszystkich zawsze jest miejsce na poprawę. Dlatego współpraca gospodarcza i polityka powinny być głęboko zakorzenione.

Drugim przesłaniem jest oczywiście dzielenie się wyzwaniami bezpieczeństwa, przed którymi stoimy w obu regionach: Europie Środkowej i Azji Południowo-Wschodniej. Uważnie śledziliśmy to, co działo się na Morzu Południowochińskim. Dla mnie całkiem naturalne było nie tylko czytanie naszych raportów, ale także rozmowa z prawdziwymi ekspertami na miejscu i spotkanie z nimi w Manili.

W zakresie naszej współpracy w zakresie bezpieczeństwa i obronności Filipinom już zaoferowano wiele produktów polskiego przemysłu. Jesteśmy gotowi kontynuować tę dobrą współpracę. Rozumiem, że wasz rząd jest bardzo zadowolony z jakości dostarczanych przez nas produktów, zwłaszcza z konkurencyjnych cen. Jesteśmy więc gotowi do kontynuowania tego dobrego pokrycia.

Twoje przemyślenia na temat globalnej sytuacji energetycznej w świetle rosyjskiej inwazji na Ukrainę i wykorzystania energii jako pozornego elementu uzbrojenia?

Odnośnie bezpieczeństwa energetycznego: Wielu naszych europejskich partnerów było bardzo zadowolonych [reliant] o rosyjskich zasobach energetycznych. Polska nie jest w pełni zależna; chociaż 10 lat temu byliśmy jeszcze w 100 procentach [leaning] na energię z Rosji po jej inwazji na Gruzję, a następnie na Donbas. W pełni rozumieliśmy, że nasz wschodni sąsiad może wykorzystać to jako narzędzie szantażu i swojej polityki zagranicznej i wywierać na nas presję.

W tym czasie nasz rząd zdecydował się na dywersyfikację zasobów energetycznych. Zbudowaliśmy specjalny terminal dla skroplonego gazu ziemnego [to have more independence] od innych dostawców z krajów Zatoki Perskiej i partnerów transatlantyckich. Z ropą mamy też własne zasoby.

Jeśli chodzi o węgiel, nie jesteśmy obecnie największym i najpopularniejszym źródłem, ale tam jesteśmy bardzo niezależni. Ale tak nie jest w przypadku wielu innych partnerów Unii Europejskiej (UE). Niestety w latach 2015-2016 oni [warned that it’s] nie jest to dobra decyzja, aby być tak bardzo uzależnionym od Rosji, zwłaszcza że bardzo krytycznie odnosiliśmy się do rurociągu Nordstrom 2, który łączy Niemcy z Rosją.

Zostaliśmy skrytykowani przez naszych unijnych partnerów za to, że obecnie nie jesteśmy wystarczająco otwarci na dobre stosunki z Rosją, zwłaszcza na froncie gospodarczym. Myślę, że jest całkiem zrozumiałe, dlaczego byliśmy bardziej niezdecydowani co do irracjonalnych zasobów energii. Chodziło o możliwy scenariusz użycia go jako broni. Uzbrojenie energetyczne jest dziś faktem, a nie tylko problemem. my [were] właśnie odcięto się od rosyjskiej energii, [and so are] Kraje skandynawskie.

Ale jestem prawie pewien, że UE przetrwa. My znajdziemy [other sources]. W pewnym sensie prawdopodobnie będzie to nas kosztować, ponieważ wcześniej nie byliśmy tak przygotowani jak UE. Teraz nadszedł czas, aby zapłacić. Gdybyśmy zrobili to w 2015 roku, sytuacja prawdopodobnie będzie teraz trochę lepsza.

Oczywiście może dojść do recesji, nie tylko z powodu wojny – to tylko jeden z czynników. Inną jest inflacja, która również jest zakorzeniona. Tak więc w tej sytuacji po Covid ciężko pracujemy, aby uniknąć takiego scenariusza.

Niektórzy przedsiębiorcy mogą próbować przenieść swoją działalność z UE do Azji. Obecnie nie możemy zaobserwować takiego zjawiska na dużą skalę. Myślę, że teraz mieszkamy w „globalnej wiosce”. Chociaż istnieje pewne „odwrót od niemal globalizacji” po pandemii.

Wszyscy powinniśmy ciężko pracować, aby uniknąć takiego recesyjnego scenariusza, bo kiedy uderzy on w UE czy USA, efekty będą widoczne tutaj, w regionie. Więc pracujmy globalnie tak szybko, jak to możliwe, aby zakończyć tę wojnę… i wrócić do normalnych, przewidywalnych relacji. Skupmy się na tym. Najważniejszą rzeczą jest teraz uniknięcie recesji.

Jak Pan osobiście i polskie MSZ postrzegają rozwiązanie sytuacji na Ukrainie? Czy myślisz, że zajmie to jeszcze wiele miesięcy lub lat?

To bardzo dobre pytanie [it would rather be for the leadership of Russia to answer, because they] rozpoczęli tę wojnę… wiedzą gdzie i jak daleko chcą się posunąć i walczyć.

Mogę państwa zapewnić, że Ukraińcy są bardzo zdeterminowani, aby walczyć, ponieważ wiedzą, że walczą o swoją wolność, suwerenność i prawa. Są do tego bardzo zmotywowani. Jedyne, czego potrzebują, to nasze wsparcie, a nie tylko [from] UE czy… zbiorowy Zachód.

Myślę… podobnie myśląca koalicja: wszyscy przyjaciele prawa międzynarodowego i wszystkie kraje, które nie chcą wracać do koncepcji supermocarstwa czy kolonialnej przeszłości, powinny dziś naprawdę wesprzeć Ukrainę, wysyłając wszystko, czego potrzebuje i sankcjonując ją do odpowiedzialności za tę wojnę.

Jeśli więc zapytacie mnie o możliwy scenariusz, to jestem prawie pewien, że Ukraina będzie walczyć do czasu wygrania tej wojny i odzyskania suwerenności nad całą częścią okupowanych terytoriów. Ale prawdopodobnie potrwa to trochę dłużej.

Ale powtórzę: nie możemy pozwolić, aby supermocarstwo zdominowało mniejsze kraje, bo kiedy pozwolimy Rosji zająć się Ukrainą, to jest to bardzo niebezpieczny scenariusz dla każdego innego kraju na świecie.