Nowe zdjęcia słońca w wysokiej rozdzielczości pokazują, jak przerażające plamy słoneczne wyglądają w zbliżeniu

Jedno z najpotężniejszych obserwatoriów słonecznych na świecie właśnie ukończyło poważną modernizację. A teraz teleskop słoneczny GREGOR w Hiszpanii wykonał jedne z najbardziej wysokiej rozdzielczości zdjęć naszego Słońca, jakie kiedykolwiek uzyskano w Europie.

Na nowych zdjęciach zmodernizowanego teleskopu szczegóły tak małe, jak 50 kilometrów (31 mil) można dostrzec pośród poruszającej się aktywności na powierzchni Słońca.

„To był bardzo ekscytujący, ale także niezwykle wymagający projekt” – – powiedziała Lucia Kleint, fizyk i główny naukowiec GREGORa Instytutu Fizyki Słońca im. Leibniza (KIS). „W ciągu zaledwie jednego roku całkowicie przeprojektowaliśmy optykę, mechanikę i elektronikę, aby uzyskać najlepszą możliwą jakość obrazu”.

GREGOR (po lewej) i jego przeprojektowana optyka (po prawej). (KIS)

Co ciekawe, podczas gdy COVID-19 blokady były przeszkodą w badaniach naukowych, w tym przypadku okazały się pomocne. Według opublikować na stronie internetowej KISnaukowcy utknęli w obserwatorium podczas marcowego zamknięcia w Hiszpanii. Zamiast tracić czas, zabrali się za przygotowanie laboratorium optycznego.

Potrafili naprawić dwa istotne problemy wprowadzone przez parę lusterek, śpiączka i astygmatyzm, co powodowało zamazane i zniekształcone obrazy. Ze względu na konstrukcję laboratorium optycznego i ograniczoną w nim przestrzeń lustra te musiały zostać całkowicie zastąpione pozaosiowymi zwierciadłami parabolicznymi, wypolerowanymi z precyzją w zakresie 1/10 000 szerokości ludzkiego włosa.

W tym czasie burze śnieżne utrudniały obserwacje przez jakiś czas, ale kiedy Hiszpania ponownie otworzyła się w lipcu, pierwszą rzeczą, jaką zrobił zespół GREGOR, było odpalenie zmodernizowanego teleskopu.

(KIS)

Nowe pierwsze obrazy świetlne pokazują granulki słoneczne, wierzchołki komórek konwekcyjnych w plazmie słonecznej. Środek każdej granulki jest jaśniejszy; tam właśnie z dołu unosi się gorąca plazma. Ta plazma przesuwa się na zewnątrz, gdy stygnie, a następnie opada w głębiny na ciemniejszych krawędziach każdej granulki.

Wyglądają trochę jak popcorn, ale nie daj się zwieść – chodzi o typową granulkę 1500 kilometrów (930 mil) średnicy, nieco ponad 10 procent średnicy Ziemi.

Inne zdjęcie i film pokazują samotną plamę słoneczną, która zdobiła twarz Słońca 30 lipca 2020 r. Jest to tymczasowy obszar, w którym pole magnetyczne Słońca jest szczególnie silne, hamując jego normalną konwekcję powierzchniową; wydaje się ciemniejszy na powierzchni Słońca, ponieważ jest chłodniejszy niż otaczający go materiał.

(KIS)

Te obszary plam słonecznych są dla nas bardzo interesujące, ponieważ te linie pola magnetycznego pękają, plączą się i ponownie łączą. To ponowne połączenie magnetyczne powoduje uwolnienie obfitych ilości energii, wytwarzając rozbłyski słoneczne i koronalne wyrzuty masy – zjawisko, które może wpływać na nas tutaj na Ziemi, zakłócając nawigację satelitarną i komunikację.

Obrazy takie jak te uzyskane przez GREGORA i inne obserwatoria słoneczne o wysokiej rozdzielczości, takie jak Daniel K.Inouye Solar Telescope na Hawajach, o rozdzielczości 30 kilometrów, razem z Obserwatorium Słoneczne Big Bear w Stanach Zjednoczonych może pomóc nam lepiej zrozumieć te procesy słoneczne.

Poza tym nigdy nie znudzi nam się oglądanie oszałamiających obrazów powierzchni naszego Słońca.

Artykuł opisujący modernizację teleskopu został opublikowany w Astronomia i astrofizyka.