Mapowanie i szybka ocena istniejących krajowych mechanizmów koordynacji organizacji pozarządowych z naciskiem na Węgry, Polskę, Rumunię i Mołdawię – Węgry

Napisane przez Adrienna Kissa

Podsumowanie

Od początku międzynarodowego konfliktu zbrojnego na Ukrainie 24 lutego 2022 r 7 278 696 osób – głównie kobiety, dzieci, starcy i osoby niepełnosprawne – uciekały do ​​innych krajów Europy, a nawet w głąb kontynentu.

Według niepotwierdzonych statystyk ok 2,9 mln osób złożyło wnioski o ochronę tymczasową w krajach UE+, a 21 000 z nich złożyło wniosek o azyl. Bezprecedensowa i szybko rosnąca liczba osób potrzebujących ochrony międzynarodowej wywołała ogromny poziom solidarności ze strony krajów sąsiednich – takich jak Węgry, Polska, Rumunia, Słowacja i Republika Mołdawii. Lokalne i krajowe organizacje pozarządowe (LNGO i NNGO) interweniowały, by wesprzeć władze i jako pierwsze zareagowały. Wiele osób i społeczności w tych krajach zawiesiło swoją regularną działalność, inwestując własne środki i mobilizując wsparcie dla uchodźców z Ukrainy, w tym z sektorem prywatnym. Międzynarodowe organizacje pozarządowe (INGO) działające w sąsiednich krajach, Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz agencje Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) zintensyfikowały swoją pracę na rzecz ochrony i pomocy uchodźcom. W odpowiedzi na kryzys w tych krajach pojawiło się wiele nowych podmiotów, działających na rzecz krajowych organizacji i grup, podczas gdy UNHCR i odpowiednie rządy wprowadziły niezbędne mechanizmy koordynacji.

Jednym z podstawowych elementów tej pomocy dla uchodźców jest solidarność ludności przyjmującej, którą natychmiast wspierają inni wolontariusze z Europy i spoza niej. Samoorganizujące się kanały mediów społecznościowych i platformy komunikacji online były szeroko wykorzystywane jako narzędzie do koordynowania działań humanitarnych i zarządzania wolontariatem. Do pomocy rodakom mobilizowali się również członkowie ukraińskiej diaspory i uchodźcy.

Niniejszy raport ma na celu przedstawienie migawkowej analizy i mapowania istniejących struktur koordynacyjnych organizacji pozarządowych i odpowiedzi w czterech krajach sąsiadujących z Ukrainą, a mianowicie na Węgrzech, w Polsce, Rumunii i Mołdawii. Przeprowadzono wywiady z przedstawicielami organizacji pozarządowych i pozarządowych, organizacji pozarządowych i agencji ONZ, w tym z organizacjami humanitarnymi, prawnymi i zajmującymi się zdrowiem psychicznym, organizacjami pracującymi z osobami niepełnosprawnymi i chorymi psychicznie, organizacjami kierowanymi przez kobiety (WLO), kierowanymi przez migrantów Organizacje i uchodźcy kierowane organizacje (RLO), organizacje młodzieżowe i diaspora.

Częściowo ustrukturyzowane wywiady koncentrowały się na aktualnych reakcjach tych organizacji, ich współpracy i partnerstwie z organizacjami międzynarodowymi oraz stojących przed nimi wyzwaniach, w tym znajdowaniu konstruktywnych rozwiązań. Wyraźnie uznano znaczenie partnerstw, wkład podmiotów międzynarodowych w rozwiązanie trwającego kryzysu humanitarnego oraz korzyści płynące z inwestowania w koordynację i komplementarność. Zarówno krajowe, jak i międzynarodowe organizacje podzieliły się przykładami współpracy od pierwszych dni kryzysu, aby znaleźć rozwiązania dla wielu trudnych sytuacji związanych z uchodźcami. Organizacje pozarządowe i organizacje pozarządowe wykazały się dużą odpowiedzialnością za pomoc humanitarną i wspólnie z władzami krajowymi – wspierane przez społeczność międzynarodową – ustanowiły swoją rolę dostawców usług pierwszej linii.

Jednym z kluczowych przesłań LNGO i NGO zaangażowanych w reakcję jest potrzeba lepszej komunikacji, w której partnerzy słuchają się nawzajem w duchu współpracy i partnerstwa na równych prawach. Należy podjąć dalsze wysiłki, aby silnie zaangażować organizacje pozarządowe i organizacje pozarządowe w koordynację reakcji, aby upewnić się, że podmioty międzynarodowe rozumieją istniejącą lokalną wiedzę fachową i możliwe rozwiązania przed opracowaniem nowych interwencji i podejść.

Wyrażono jasne oczekiwania, że ​​społeczność międzynarodowa zwiększy zaangażowanie i wsparcie struktur państwowych, jednocześnie dostosowując istniejące procesy koordynacji w celu poprawy skuteczności reagowania zgodnie z Globalne porozumienie w sprawie uchodźców.