Dlaczego Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom po inwazji Niemiec na Polskę?

Wydarzenia, które doprowadziły do ​​II wojny światowej, odzwierciedlały ambicje, rywalizację, lęki i niepokoje, które ukształtowały się w ciągu dwóch dekad po zakończeniu I wojny światowej. Mocarstwa europejskie były gotowe iść na wojnę, aby rozszerzyć lub chronić to, co każdy naród postrzegał – na dramatycznie różne sposoby – jako kwestie żywotnego zainteresowania, statusu wielkiego mocarstwa, prestiżu na arenie międzynarodowej i przetrwania narodowego.

Pierwsza wojna światowa i późniejsze porozumienia pokojowe przyniosły nowe ambicje, rywalizację i napięcia. Ludzie oczekiwali, że powojenne porozumienie pokojowe ustanowi nowy porządek światowy i zapewni, że rzeź I wojny światowej nigdy się nie powtórzy.

Podobne wiadomości

Nekrolog dla porządku światowego

Ustanowiona Traktatem Wersalskim, podpisanym w czerwcu 1919 roku, Liga Narodów była międzynarodową organizacją zajmującą się promowaniem pokoju i zapobieganiem wojnie. Traktat był jednak niewygodnym kompromisem, ponieważ każdy ze zwycięskich sojuszników – Wielka Brytania, Ameryka, Francja i Włochy – starał się realizować własne wąskie interesy. Niemcy, które zostały pokonane, zostały upokorzone i zmuszone do oddania terytoriów, rozbrojenia i opłacenia szkód wojennych. Te dzielące terminy były krytykowane przez wielu w Wielkiej Brytanii i Ameryce jako nadmiernie mściwe. Warunki traktatu wywołały natychmiastowe oburzenie i trwałą gorycz wśród dumnego narodu niemieckiego.

Poczucie porażki, upokorzenia i niesprawiedliwości wywarło istotny wpływ na niemiecką politykę zagraniczną i wewnętrzną, a postulaty rewizji warunków traktatowych stały się ważnym aspektem polityki międzynarodowej w latach 20. i 30. XX wieku. Okres między dwiema wojnami światowymi był czasem niestabilności i niepewności. Niepokoje polityczne, gospodarcze i społeczne pogłębił upadek światowej gospodarki w 1929 roku.

Niestabilność i niepewność lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku doprowadziły do ​​ekstremizmu politycznego w wielu krajach europejskich. Ludzie postrzegali autorytarne przywództwo jako polityczną alternatywę. Faszystowski przywódca Benito Mussolini doszedł do władzy we Włoszech w 1922 roku i prawie wszystkie aspekty włoskiego życia znalazły się pod kontrolą państwa.

Niemcy wycofały się z Ligi Narodów w październiku 1933 roku. W 1935 Hitler ogłosił remilitaryzację Niemiec i przywrócił pobór do wojska, zakazany w Wersalu. Zarówno ultranacjonalistyczne rządy Włoch, jak i Niemiec prowadziły agresywną politykę zagraniczną ekspansji terytorialnej, która groziła zniszczeniem porządku światowego ustanowionego przez powojenne porozumienie pokojowe.

1 września 1939 roku, po inwazji Hitlera na Polskę, Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom dwa dni później, 3 września, wywołując najkrwawszy konflikt w historii ludzkości, w wyniku którego zginęło około 20 milionów istnień ludzkich. Epoka nuklearna, kiedy Stany Zjednoczone zrzuciły bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki w Japonii.

Krótko po tym, jak Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom, 4 września Royal Navy uruchomiła blokadę morską przeciwko Niemcom. Chociaż Wielka Brytania i Francja wykupiły te gwarancje, biorąc dwa dni po inwazji Niemiec na Polskę 1 maja 1999 r. Na wczesnym etapie wojna wypowiedziana przez Wielką Brytanię i Francję była nazywana „fałszywą wojną”.