Przeszczepy kupy mogły pomóc dwóm pacjentom z czynnikami ryzyka uniknąć ciężkiego COVID-19, sugeruje nowy raport przypadku. Ale badanie opierało się tylko na dwóch pacjentach, dlatego poprawa mogła nastąpić przypadkowo lub w wyniku innych metod leczenia.
Obaj pacjenci byli niedawno hospitalizowani w Polsce z infekcją bakteryjną i otrzymali przeszczep kału w ramach leczenia. Obaj pacjenci później uzyskali pozytywny wynik testu na COVID-19, ale żaden z nich nie rozwinął ciężkiej choroby pomimo chorób podstawowych. „Jednym z możliwych wyjaśnień” jest to, że przeszczep kupy, który jest podawany w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej, mógł powstrzymać pacjentów przed ciężkimi chorobami – napisali autorzy badania.
Procedura, zwana przeszczepem mikrobioty kałowej (FMT), polega na przeszczepieniu kału od zdrowej osoby do jelita pacjenta z problemami jelitowymi, takimi jak infekcja bakteryjna. Clostridium difficile (nazywany również Clostridioides difficile lub w skrócie C. różnica), Wcześniej zgłoszone Live Science. Uważa się, że ta „zdrowa” kupa zawiera mieszankę bakteria które mogą pomóc organizmowi w walce ze szkodliwymi patogenami, które powodują problemy, takie jak biegunka lub zespół jelita drażliwego.
Związane z: Krótki przewodnik: szczepionki przeciw COVID-19 w użyciu i jak działają
Przeszczepy kupy zostały wykorzystane do wzmocnienia efektów immunoterapii u pacjentów z rakiem, Wcześniej zgłoszone Live Science. To nie pierwszy raz, kiedy dokonano przeszczepów kału proponowane lub podawany nie ma problemów u pacjentów z infekcją bakteryjną i COVID-19, ale naukowcy nie wiedzą, czy przeszczepy mogą leczyć lub zmniejszać ciężkość COVID-19.
Obaj pacjenci w tym badaniu przypadku trafili do szpitala z powodu infekcji bakteryjnej i nie rozwinęli objawów COVID-19, dopóki nie zostali już przyjęci do szpitala i rozpoczęli leczenie przeszczepem kału z powodu infekcji bakteryjnej.
Pierwszym pacjentem w studium przypadku był 80-letni mężczyzna, który został po raz pierwszy leczony w szpitalu z powodu zapalenia płuc i sepsy lub zatrucia krwi. Ale mężczyzna był również zarażony C. różnica, za co został zgłoszony do FMT.
Po rozpoczęciu FMT uzyskał również pozytywny wynik testu na SARS-CoV-2 (wirus wywołujący COVID-19) i rozpoczął leczenie osoczem rekonwalescencyjnym (krew, która zawiera przeciwciała pobrane od pacjentów z COVID-19) i znanym lekiem przeciwwirusowym. remdezywir. Remdesivir może prowadzić do poprawy po średnio 10 dniach, a korzyści płynące z rekonwalescencji są „ograniczone”, piszą autorzy.
Ale co zaskakujące, dwa dni po przeszczepieniu kupy objawy COVID-19 zniknęły, a zapalenie płuc nie pogorszyło się.
Drugim pacjentem był 19-letni mężczyzna, który cierpiał na rodzaj nieswoistego zapalenia jelit, znanego jako wrzodziejące zapalenie jelita grubego i był leczony lekami hamującymi układ odpornościowy. Został przyjęty do szpitala po nawracającej infekcji z To jest trudne. Otrzymał przeszczep kupy i antybiotyki w leczeniu infekcji bakteryjnej.
Około 15 godzin później rozwinął się u niego gorączka i pozytywny wynik testu na SARS-CoV-2. Chociaż miał obniżoną odporność i nie otrzymał żadnego leczenia z powodu COVID-19, rozwinęły się tylko łagodne objawy.
„Naszym głównym wnioskiem z tych przypadków jest to, że FMT wydaje się bezpieczne i ma porównywalną skuteczność w leczeniu nawrotów. [Clostridioides difficile infection] u pacjentów ze współistniejącym COVID-19 – napisali autorzy. Kolejne bardziej spekulacyjne pytanie dotyczy tego, czy FMT może wpłynąć na przebieg kliniczny COVID-19. „
Innymi słowy, przeszczep kupy mógł pomóc złagodzić ciężką chorobę u tych pacjentów, zarówno z czynnikami ryzyka rozwoju ciężkiego COVID-19. Mimo to nawet osoby z czynnikami ryzyka na ogół nie rozwijają ciężkiego COVID-19, więc obaj pacjenci mogli przypadkowo wyzdrowieć.
Mimo to był to opis przypadku tylko dwóch pacjentów i trudno jest oddzielić efekty różnych terapii. Naukowcy planują teraz przetestować skutki przeszczepów kupy u pacjentów z COVID-19 w formalnym badaniu klinicznym.
Wyniki opublikowano 6 lipca w czasopiśmie jelito.
Pierwotnie opublikowany w Live Science.
