Connect with us

Zabawa

Recenzja „Don Kichota”: Historia pozostaje klasyczną opowieścią w niezwykłej produkcji Joffrey Ballet

Published

on

Recenzja „Don Kichota”: Historia pozostaje klasyczną opowieścią w niezwykłej produkcji Joffrey Ballet

Choreografowie baletowi od dawna czerpią inspirację z Don Kichota, popularnej XVII-wiecznej powieści Miguela Cervantesa o pomniejszym hiszpańskim szlachcicu, który myli się z błędnym rycerzem i wyrusza na serię pomysłowych przygód.

Najsłynniejszą z tych adaptacji stworzył słynny francuski baletmistrz Marius Petipa na podstawie partytury Ludwiga Minkusa i została zaprezentowana w Moskiewskim Balecie Bolszoj w 1869 roku. Później została ponownie zmontowana i rozbudowana, w tym wpływowe przebudzenie z 1900 roku autorstwa Aleksandra Gorskiego.

Balet Joffreya – „Don Kichot”

W pierwszym z 10 przedstawień w czwartek wieczorem w Lyric Opera House Joffrey Ballet zaprezentował powrót choreografa urodzonego w Rosji Jurija Possokhova w interpretacji Don Kichota, której zespół miał premierę w 2011 roku.

Z obszerną obsadą 52 tancerzy, ta produkcja, przełożona z powodu wybuchu epidemii COVID-19 z początku tego roku, oferuje bogaty spektakl i pełen napięcia taniec, jednocześnie docierając do serca rozgrzewającej i ponadczasowej historii Don Kichota.

W przeciwieństwie do adaptacji Anny Kareniny z 2019 roku Possokhova, łączącej mieszankę konwencjonalnej i zaskakująco nowatorskiej choreografii, ta produkcja jest mocno zakorzeniona w oryginale Petipy i trzyma się tradycji.

Chociaż istnieje kilka elementów, które wydają się nieco niezręczne w 2022 r., Jak znużony komediowy ton nieudolnego, dandysa, bogatego starszego mężczyzny, który próbuje wykorzystać swoje pieniądze, aby zdobyć rękę znacznie młodszej kobiety, jest powód, dla którego ta historia jest klasyk: wciąż rezonuje z publicznością.

Nie znaczy to jednak, że nie ma w nim żadnych współczesnych akcentów. Konwencjonalne elementy zestawu, takie jak zaprojektowane witryny sklepowe i meble, są pięknie zintegrowane z zaawansowanymi technologicznie projekcjami zaprojektowanymi przez Wendalla Harringtona.

Cudowny sceniczny moment nadchodzi wcześnie, gdy Don Kichot leży w łóżku i marzy o dzielnych wyczynach, podczas gdy wyświetlane nad nim obrazy rycerzy i koni z historycznych dzieł sztuki krążą nad nim.

Victoria Jaiani (jako Kitri) w produkcji Don Kichota Joffrey Ballet.

Projekcje są również skutecznie wykorzystywane do sugerowania wiatraków na początku aktu 2, które Don Kichot wyobraża sobie jako potwory i smoki podczas burzy. Gdy szarżuje w kierunku jednego z wiatraków, wydaje się, że jego skrzydła wyrzucają go w powietrze, podczas gdy podwieszona uprząż ciągnie go w górę w eleganckim elemencie scenicznym.

READ  Królowa Elżbieta II była już w nastroju księżnej Diany. Dała jej cichy przydomek

Warto również wspomnieć o koniu Don Kichota, Rocinante, zaprojektowanym przez VonOrthal Puppets z Evanston z uderzającym i wyrafinowanym efektem. Jest to rodzaj kostiumu inżynieryjnego z elastyczną głową i szyją na zawiasach oraz paskami materiału z tyłu, które pasują do gorsetów dwóch tancerzy-lalkarzy.

Surowe podstawy historii Cervantesa zawarte są w tej adaptacji baletowej, z tytułową rolą umiejętnie wcieloną przez Miguela Angel Blanco, a Derrick Agnoletti (jeden z pięciu tancerzy opuszczających zespół po tym sezonie) wykorzystujący komiczny potencjał nieszczęsnego Don Kichota Pot brzuchaty kumpel Sancho Pansa.

Ukazuje się główne przesłanie powieści: wyobrażanie sobie siebie jako wielkiego i podążanie za marzeniami, ale w tym balecie nie ma nic głębokiego i nie powinno być. W końcu historia jest tak naprawdę tylko scenerią dla bogatej serii kolorowych, energetycznych tańców pas de deux i zespołowych.

Najważniejsze z tych ostatnich to strzelisty tamburyn ludowy i taniec fanów pod koniec pierwszego aktu oraz piękna kraina snów Driad w akcie 2, prowadzona przez królową Driad i elegancko wykonana przez Gayeona Junga.

Stefan Goncalvez jako Espada, słynny torero i Brooke Linford jako Mercedes, tancerka uliczna, która kradnie show, oferują jedne z najbardziej sportowych i zmysłowych tańców w produkcji. Szczególnie pamiętne jest jej pas de deux w akcie flamenco w drugim akcie, w którym Linford kręci swoją długą, powiewną suknią w bijącym serce, ognistym solo.

Stefan Goncalve jako Espada w Don Kichocie The Joffrey Ballet.

Stefan Goncalve jako Espada w Don Kichocie The Joffrey Ballet.

Koncentruje się na Victorii Jaiani, córce karczmarza, Kitri, i Dylanie Gutierrez jako fryzjerze Basilio. W ukoronowaniu odwagi, Don Kichot chroni ich miłość przed Gamache, krytykowanym dandysem, i przekonuje ojca Kitri, by udzielił parze błogosławieństwa.

Kilka gestów i kroków Gutierreza może być trochę sztywnych, ale wykonuje kilka ekscytujących skoków i służy jako nienaganny partner z dwoma tancerzami łączącymi się w płynnym, pozornie bezwysiłkowym podnoszeniu za podnoszeniem.

READ  New Europe Film Sales zajmuje się drugim filmem fabularnym Aislinn Clarke „Fréwaka”.

Jaiani była prawdopodobnie gwiazdą wieczoru, przekazując młodzieńczy entuzjazm Kitris, radząc sobie na każdym kroku z pewnością siebie i precyzją, a także zamykając swoje grand pas de deux w akcie II olśniewającym zestawem znakomicie wykonanych zwrotów akcji fouetté.

Na uwagę zasługują również Miu Tanaka jako bezczelna, pompatyczna Amore, a także Amanda Assucena i Valeria Chaykina, które wcielają się w przyjaciółki Kitri i pojawiają się wielokrotnie, często w przeplataniu z główną parą.

Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *