China Covid-19: Co ujawnia chaotyczna blokada Xi’an o bezkompromisowej odgórnej biurokracji

Rządząca Partia Komunistyczna przytoczyła ten sukces jako dowód na to, że jej autorytarny, jednopartyjny model polityki przewyższa zachodnie demokracje, które walczą o kontrolę nad jej wybuchami.

Ale tragedie w Xi’anie wywodzą się również z tego samego systemu politycznego od góry do dołu, który wymaga absolutnej lojalności, nie toleruje sprzeczności i stawia interesy całości daleko ponad prawami jednostki.

Ponieważ Pekin chce osiągnąć cel „zero Covid”, lokalni urzędnicy często zobowiązują się „zrobić wszystko, co będzie kosztować”, aby wyzerować przypadki – co znacznie zakłóca codzienne życie, a czasem nawet szkodzi tym, którzy ich chronią.

„Nikt nie dba o to, na co umierasz – z wyjątkiem Covid-19” – napisał w tym tygodniu użytkownik chińskich mediów społecznościowych.

Yanzhong Huang, Senior Fellow on Global Health w Council on Foreign Relations, opisuje to zjawisko jako „toksyczną politykę”.

„W ciągu ostatnich kilku dekad proces polityki publicznej w Chinach – pod względem ustalania agendy, formułowania i wdrażania polityki – nadal był odgórny, nieuczestniczy, improwizowany i mobilizujący” – powiedział.

„Ułatwiło to lokalnym przywódcom narzucenie tej polityki społeczeństwu, które zasadniczo nie jest w stanie negocjować z państwem w zakresie tworzenia i wdrażania polityki”.

Pod pewnymi względami dysfunkcja Xi’an nie jest wyjątkiem. Podczas poprzednich długich blokad na innych stosunkowo mniejszych obszarach, od miast w zachodnim regionie Xinjiang po południową miejscowość graniczną Ruili, pojawiły się liczne skargi dotyczące nieproporcjonalnie surowych środków. Ale w Xi’an takie problemy wystąpiły w znacznie bardziej ekstremalnej formie, na znacznie większą skalę i przyciągnęły znacznie większą uwagę.

„Ludzie lubią używać Szanghaju jako swego rodzaju punktu odniesienia”, powiedział Huang, odnosząc się do chińskiego centrum finansowego, które jest powszechnie chwalone za rozsądną i ukierunkowaną reakcję na Covid. „Ale zapomnieli, że Szanghaj jest w rzeczywistości rzadkim przypadkiem ze względu na jego stosunkowo silną zdolność biurokratyczną”.

„Kiedy wydajność jest niska, urzędnicy rządowi sięgają po niezdarne, masowe, a nawet przesadzone środki, które znacznie zwiększają koszty wdrażania tej strategii (zero-covid)” – powiedział, podając przykład Xi’an.

W zeszłym tygodniu władze Xi’an spotkały się z publicznym oburzeniem z powodu drakońskich środków uniemożliwiających krytycznym pacjentom otrzymanie pilnej pomocy medycznej. Kobieta w zaawansowanej ciąży podobno poroniła w Nowy Rok po tym, jak odmówiono jej przyjęcia do szpitala, ponieważ nie miała ważnego testu na Covid. Młoda kobieta twierdziła, że ​​straciła ojca na atak serca po poważnie opóźnionej akcji ratunkowej, po tym, jak szpitale odmówiły jej przybycia z „strefy średniego ryzyka” miasta.

„Strażnik powiedział, że wykonuje swoją pracę; pielęgniarka powiedziała, że ​​wykonuje swoją pracę; szpital powiedział, że wykonuje swoją pracę. Z perspektywy wszystkich wymagań dotyczących zapobiegania i kontroli epidemii nikt nie był winny. Więc kto jest przyczyną problemu? kłamać z? ”zapytała.

Aby stłumić gniew opinii publicznej, Komunistyczna Partia Chin szybko ogłosiła falę kar: dyrektorzy szpitali zostali zawieszeni lub usunięci ze stanowisk, podczas gdy kluczowi urzędnicy zdrowia publicznego w mieście otrzymali ostrzeżenia dyscyplinarne.

Na konferencji prasowej w czwartek Liu Shunzhi, szef Komisji Zdrowia Miasta Xi’an, ukłonił się i przeprosił kobietę, która straciła dziecko, oraz innych pacjentów, którzy mieli problemy z dostępem do leczenia.

„Jesteśmy głęboko zasmuceni i żałujemy, że pojawiły się takie problemy, które ujawniły zaniedbania w pracy prewencyjnej i kontrolnej, a lekcja jest głęboka” – powiedział Sun, cytowany przez państwowe media. „Pierwotnym celem zapobiegania i kontroli epidemii jest zachowanie zdrowia ludzi i ochrona życia”.

Sun oskarżył lokalnych urzędników, że nie wykonują dobrze swojej pracy, i omówił głębszą przyczynę, która doprowadziła władze Xi’an do skrajności we wdrażaniu blokady – a mianowicie ogromną presję polityczną, aby osiągnąć cel „zero kowbojów”, jakim jest osiągnięcie rządu centralnego.

W całych Chinach setki lokalnych urzędników zostało zwolnionych lub ukaranych za niezatrzymanie epidemii Covid w swoich lokalizacjach. W miarę zbliżania się Księżycowego Nowego Roku i Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pekinie presja ta tylko wzrosła.

Tymczasem system polityczny Chin jest jeszcze bardziej odgórny pod rządami prezydenta Xi Jinpinga, który domaga się absolutnej lojalności od ogromnej biurokracji. Samorządy są zobowiązane zawsze trzymać się linii centralnego kierownictwa partii i co do joty wypełniać jego polecenia. W rezultacie przestrzeń dla zdrowej debaty politycznej i elastyczności we wdrażaniu dramatycznie się skurczyła.

Wolność prasy i społeczeństwa obywatelskiego w Chinach, która mogła zaalarmować kryzys na wczesnym etapie, również szybko się kurczy. Nawet podczas początkowego wybuchu epidemii w Wuhan niektóre stosunkowo głośne media państwowe opublikowały potężne raporty i skutecznie podniosły świadomość lokalnych problemów, gdy obywatele w całych Chinach organizowali się, aby pomóc potrzebującym. Jednak przestrzeń dla niezależnego raportowania i organizacji społecznej została jeszcze bardziej ograniczona w ciągu ostatnich dwóch lat, gdy kraj przetoczyła się fala nacjonalizmu.

Kiedy podczas poprzednich wybuchów epidemii w Internecie pojawiali się krytycy twardych środków blokujących, często napominano ich, by „myśleli o szerszym obrazie”, a mianowicie o ambicjach kraju zerowego z Covid.

Ale od czasu zablokowania Xi’an ludzie zaczęli coraz więcej myśleć o poświęceniach, jakie są dokonywane z jednostek – i czy są tego warte.

Zhang Wenmin, były dziennikarz śledczy mieszkający w Xi’an, publicznie zakwestionował oficjalne hasło: „Musimy to zrobić za wszelką cenę”.

„Na tym świecie nikt nie jest wyspą, śmierć jednego jest śmiercią wszystkich” – napisała. „Wirus nie kosztował życia ludzkiego w tym mieście, ale istnieje realna możliwość, że inne rzeczy mogą mieć”.