Charles E. McGee, promowany przez Trumpa lotnik Tuskegee, umiera w wieku 102 lat

23 sierpnia 1944, podczas eskortowania B-17 nad Czechosłowacją, pan McGee, ówczesny kapitan, wyruszył do walki z eskadrą Luftwaffe i po zaciętym pojedynku zestrzelił Focke-Wulf Fw 190. jego P-51, Wpisano pseudonim jego żony „Kociak”.

Kiedy nie eskortowali bombowców, grupa kapitana McGee latała na misjach celu, bombardując i ostrzeliwując wrogie lotniska, tory kolejowe, fabryki i inne obiekty. Spośród 992 czarnych pilotów szkolonych w Tuskegee podczas wojny, 355 wysłano za granicę, 84 zginęło w akcji, tuzin zginął w misjach szkoleniowych i pozabojowych, a 32 dostało się do niewoli po zestrzeleniu.

Rekordy lotników Tuskegee w ochronie bombowców były doskonałe, tracąc zaledwie 27 bombowców w siedmiu ze 179 misji eskortowych, w porównaniu ze średnią stratą 46 bombowców wśród wszystkich innych 15. grup eskortujących P-51 Sił Powietrznych. Lotnicy Tuskegee zniszczyli także 112 samolotów wroga w powietrzu i 150 na ziemi, a także 600 wagonów kolejowych, 350 ciężarówek i innych pojazdów oraz 40 łodzi i barek.

Kapitan McGee odbył ponad 130 misji bojowych w czasie II wojny światowej i wrócił do Stanów Zjednoczonych w grudniu 1944 roku, aby zostać instruktorem innej jednostki Tuskegee Airmen, 477. Grupy Bombowej, wylatującej z baz bombowce B-25 Mitchell ze Stanów Zjednoczonych. Ta grupa nigdy nie przystąpiła do wojny. Pan McGee służył w Tuskegee Field do 1946 roku, kiedy baza została zamknięta.

Postanowił zostać w Siłach Powietrznych. Prezydent Harry S. Truman oficjalnie zakończył segregację w wojsku w 1948 roku. Rozkaz prawie nie zakończył dyskryminacji w służbach, ale kapitan uwielbiał latać i widział swoje najlepsze przyszłe szanse jako oficer zawodowy w erze odrzutowców.

W Lockbourne Air Field w Ohio został oficerem operacyjnym i szkoleniowym, pilotując myśliwce Lockheed F-80 Shooting Star i Northrop F-89 Scorpion. Podczas gdy F-80s brały udział w intensywnych walkach w wojnie koreańskiej, kapitan McGee wykonał wszystkie 100 misji bojowych podczas wojny koreańskiej w P-51. Został awansowany do stopnia majora.

Jako podpułkownik podczas wojny w Wietnamie odbył 172 loty bojowe w samolocie fotorozpoznawczym McDonnell RF-4 i dowodził 16. Eskadrą Rozpoznania Taktycznego, stacjonującą w bazie lotniczej Tan Son Nhut niedaleko Sajgonu.