Connect with us

Zabawa

Recenzja: Ściany – Cineuropa

Published

on

Recenzja: Ściany – Cineuropa

– Debiut reżyserski aktorki Kasi Smutniak to podróż wspomnieniami i pamiętnik o dniach spędzonych na poszukiwaniu muru między Polską a Białorusią, który uniemożliwia migrantom wjazd do kraju

Kasia Smutniak ściany

Istnieje wspólny wątek, który łączy Zielona granica [+see also:
film review
trailer
film profile
]
z Agnieszki HolenderLaureat Nagrody Specjalnej Jury na Festiwalu Filmowym w Wenecji oraz ściany [+see also:
trailer
film profile
]
z Kasia Smutniakktóry miał swoją światową premierę w Toronto i został wybrany Festa del Cinema di Roma w specjalnym pokazie. Obydwaj potępiają brutalne i nieludzkie traktowanie migrantów, którzy utknęli na granicy Polski i Białorusi, „czerwonej strefie”, gdzie w 2021 r. wybuchł kryzys. Na tym podobieństwa się kończą. Film fabularny, który wywołał falę nienawiści wobec 74-letniego polskiego reżysera, jest dramatyczną, fikcyjną rekonstrukcją opartą na zeznaniach uchodźców i aktywistów. Debiut reżyserski polskiej aktorki, naturalizowanej we Włoszech, która występuje w włosko-brytyjskim serialu Domina i znana jest z występów w filmach Paolo Sorrentino (Loro [+see also:
trailer
film profile
]
), The Bracia Taviani (Cudowne boccaccio [+see also:
film review
trailer
interview: Paolo and Vittorio Taviani
film profile
]
), Paolo Genovese (Idealni nieznajomi [+see also:
film review
trailer
film profile
]
) – to dokument, rodzaj osobistego dziennika podróży. Pojawia się we Włoszech tuż po wynikach wyborów politycznych w Polsce, która może teraz porzucić trend suwerenny, który charakteryzował ją od ośmiu lat.

(Ciąg dalszy artykułu poniżej – Informacja handlowa)

Smutniak, urodzony w północno-zachodniej Polsce, zdecydował się na współpracę ze współautorką Marella Bombini – który również jest w tej podróży ze smartfonami i ultralekkimi aparatami fotograficznymi – w marcu 2022 r., kilka dni po rozpoczęciu przez Rosję inwazji na Ukrainę, a Polska była jednym z pierwszych krajów w Europie, które udzieliły azylu uchodźcom. Tematem Smutniaka jest jednak mur, który kończy budować polski rząd w czerwonej strefie, aby uniemożliwić wjazd migrantom szukającym schronienia na terenie Unii Europejskiej. Aby zbliżyć się do pasa ziemi ciągnącego się wzdłuż całej granicy z Białorusią, na który media nie mają wstępu, Smutniak opiera się na lokalnych działaczach, z których większość jest powiązana z Grupą Granica – organizacją zajmującą się udzielaniem pomocy humanitarnej: żywnością, odzieżą, medycyna. „Jak można decydować o losie, życiu lub śmierci drugiego człowieka? Nikt nie jest Bogiem” – gorzko komentuje jeden z działaczy. Liczba ofiar śmiertelnych idzie w setki: zmarli z trudów, uwięzieni na bagnach Narewki lub zaatakowani przez wilki, w pięknym i rozległym zadrzewionym terenie Puszczy Białowieskiej, ostatniej wielkiej dziewiczej puszczy w Europie, o czym poinformował wicepremier nakazano wyciąć. Następnie (w ramach niespodzianki dla widza) następuje zwiedzanie z przewodnikiem po słynnym murze. Smutniak chowa mikrofon i słyszymy, jak funkcjonariusz Straży Granicznej z dumą wyjaśnia, że ​​mur ma 186 km długości i 5,5 m wysokości oraz jest wyposażony w kamery i czujniki ruchu na wypadek, gdyby ktoś próbował kopać tunel.

Od ściany do ściany, starsza, ta cmentarza żydowskiego getta Litzmannstadt, przed oknem domu jej dziadków w Łodzi, gdzie reżyser bawił się jako dziecko. Podczas tej wyprawy w przeszłość reżyserka podejmuje próbę metaforycznego porównania wczorajszej i dzisiejszej nietolerancji, uprzedzeń i segregacji. Robi to z szacunkiem. Co więcej, Smutniak nie może ignorować swojego aktorskiego ciała, podstawowego instrumentu jej artystycznej wypowiedzi, czegoś, co można zobaczyć i zapamiętać. Tutaj kamera długo zatrzymuje się na jej twarzy, na jej wyrazie twarzy, na niektórych niedokończonych zdaniach, na elementach osobistych, które niekoniecznie są funkcjonalne dla narracji. Nie zwiększa to tak naprawdę rygoru wymaganego w formacie dokumentalnym i widz może być zaskoczony. Ale to jest jej podróż i jej osobiste wezwanie do działania.

ściany został wyprodukowany przez Fandango we współpracy z Luce Cinecittà, która wyda go we Włoszech 20 października. Sprzedażą międzynarodową zajmuje się Fandango Sales.

(Ciąg dalszy artykułu poniżej – Informacja handlowa)

(Tłumaczone z włoskiego)

Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *