Nawet pod nowym kierownictwem Niemcy nie zmierzą się z Chinami

BERLIN – Unia Europejska przez cztery lata walczyła o negocjacje w sprawie umowy inwestycyjnej z Chinami i została odrzucona przez niektórych jej członków, a coraz częściej przez Stany Zjednoczone. Ostatecznie to kanclerz Angela Merkel doprowadziła projekt do mety w zeszłym miesiącu, według urzędników zaznajomionych z rozmowami.

Po tym, jak porozumienie zostało przypieczętowane podczas wirtualnego spotkania 29 grudnia między przywódcami UE i prezydentem Chin Xi Jinpingiem, pani Merkel odbyła oddzielną wideokonferencję z panem Xi i prezydentem Francji Emmanuelem Macronem, aby zapoznać się ze szczegółami porozumienia. który później opisała Helfer jako okręt flagowy jej ostatniego roku urzędowania.

Dziedzictwo nazistowskiej przeszłości Niemiec przez dziesięciolecia uniemożliwiło temu krajowi sprawowanie twardej międzynarodowej władzy. Zamiast tego, jego polityka zagraniczna skupiała się na utrzymywaniu dobrych stosunków z sojusznikami i rywalami w celu ochrony eksportu, od którego zależy jego gospodarka.

Jeśli Merkel zrezygnuje w tym roku, niewielu spodziewa się, że to się zmieni, co może skomplikować plan prezydenta elekta Joe Bidena, dotyczący zbudowania szerokiego frontu przeciwko Chinom. I to pomimo spodziewanego w sobotę wyboru nowego przewodniczącego Związku Chrześcijańsko-Demokratycznego przez Merkel, który docelowo mógłby ją zastąpić na stanowisku kanclerza, jednym kandydatem reprezentującym znacznie bardziej jastrzębie poglądy niż ona.

Za prezydenta Trumpa Stany Zjednoczone unikały sojuszników, aby nawiązać bezpośredni kontakt z Chinami i spróbować poprawić warunki stosunków gospodarczych z azjatyckim gigantem. Ale teraz, kiedy pan Biden domaga się zbiorowego podejścia do Chin ze strony zachodnich demokracji, UE i Niemcy, które mają własną dwustronną umowę z Pekinem, raczej nie spojrzą wstecz.