Najlepsze książki krytyków Timesa na rok 2021

GENERACJA LOFT: Od de Koonings do Twombly: Portrety i szkice 1942-2011, przez Edith Schloss. Edytowane przez Mary Venturini. (Farrar, Straus i Giroux.) Wspomnienia niemiecko-amerykańskiej pisarki i artystki Edith Schloss zostały odkryte w szkicach po jej śmierci w 2011 roku i wypolerowane na lśniący klejnot książkowy. Przypomina to kto jest kim ze świata sztuki, w tym Willem i Elaine de Kooning, Leo Castelli i Merce Cunningham. „Wszystkie pięć zmysłów jest wstrząśniętych” — pisze Jacobs. „Jeśli nostalgia jest szóstym i często przyćmionym zmysłem, brakuje jej w książce, która wydaje się wyraźnie obecna, przejrzysta i żywa, nawet jeśli opisuje przeszłość”.

Przeczytaj recenzję

PRAWO DO SEKSU: Feminizm w XXI wieku, przez Amię Srinivasan. (Farrar, Straus i Giroux.) W tych rygorystycznych esejach Amia Srinivasan nie chce niczego innego, jak pisze, niż „przekształcenia politycznej krytyki seksu na miarę XXI wieku”. To trudny teren, po którym przemierza z determinacją i umiejętnościami, pisząc o pornografii i internecie, mizoginii i przemocy, kapitalizmie i więzieniu. Stwarza również przestrzeń dla ambiwalencji, idiosynkrazji, autonomii i wyboru. „Srinivasan napisał pełną współczucia książkę. Napisała też trudną – powiedział Szalai. „Wywołuje naszą wyobraźnię z utrwalonych rowków istniejącego porządku”.

Przeczytaj recenzję

DZIENNIKI EMATYCZNE: Pamiętnik, od Sherry Türkle. (Pingwin Prasa.) W tych ciepłych, intymnych wspomnieniach psycholog kliniczny Sherry Turkle pisze o swoim dzieciństwie na powojennym Brooklynie; Radcliffe i Harvard pod koniec lat 60., kiedy była studentką; i Paryż na początku lat 70., gdzie studiowała (i poznała) pracę psychoanalityka Jacquesa Lacana. To „piękna książka”, napisał Garner. „Ma powagę i wdzięk; jest nieubłagana jak bajka; zajmuje się rzeczami, które składają się na życie.”

Przeczytaj recenzję

OSOBA: Biografia, autorstwa Richarda Zenitha. (Żyj dobrze.) Fernando Pessoa, portugalski poeta, krytyk, tłumacz, mistyk i gigant współczesności, opublikował kilka książek, które w większości pozostały niezauważone za jego życia. Po jego śmierci w 1935 roku odkryto walizkę pełną dzieł jego prawdziwego życia, napisanych nie tylko przez Pessoa, ale przez stado jego osobowości (stworzył ich kilkadziesiąt, w tym lekarz, klasyk, biseksualny poeta, mnich, zakochana nastolatka). Książka Zenitha to „Mamut, Definitive and Sublime”, napisał Sehgal. Napisał „jedyną naprawdę dopuszczalną biografię Pessoa, opis życia, które szarpie granice i ciężary wyobraźni własnej”.

Przeczytaj recenzję

Fikcja i poezja

DRUGIE MIEJSCE, przez Rachel Cusk. (Farrar, Straus i Giroux.) Pierwsza powieść Rachel Cusk od czasu ukończenia uznanej trylogii Outline opowiada o M, uważnej pisarce w średnim wieku, która mieszka na odludziu ze swoim drugim mężem. Zaprasza L, słynną młodszą malarkę, której prace podziwia, aby zamieszkała na jej „drugim miejscu”, chacie będącej swoistym schronieniem dla artystów. L przybywa wraz z piękną młodą przyjaciółką, a powieść staje się wirującą cieplarnią. „To tak, jakby Cusk czytał najlepsze powieści Joyce Carol Oates” — napisał Garner. „Zagłębia się w gotycki rdzeń rodziny i romantycznych uwikłań”.

Przeczytaj recenzję

PLAYLISTA DO APOKALIPSY: Wiersze, autorstwa Rity Taube. (Norton.) Nowa kolekcja Rity Dove opowiada o wadze amerykańskiej historii, ale także o śmiertelności. Po raz pierwszy od ponad 20 lat publicznie potwierdziła, że ​​ma stwardnienie rozsiane. Niektóre z tych wierszy dotyczą problemów zdrowotnych. Niektóre dotyczą Martina Luthera Kinga Jr., Roberta F. Kennedy’ego, Muhammada Ali i Baracka Obamy. Garner nazwał wiersze „jednymi z najlepszych” i napisał: „Książki Dove czerpią swoją moc ze sposobu, w jaki sprytnie wprowadza codzienność – bezsenność, filmy telewizyjne, ser Stilton, grzechoczące pojemniki na tabletki – w jej świat idei i intelektu są na przemian czułe, zabawny i odważny ”.

Przeczytaj recenzję

PRZEJŚCIE, przez Jonathana Franzena. (Farrar, Straus i Giroux.) Akcja nowej powieści Jonathana Franzena, rozpoczynającej trylogię, rozgrywa się na przedmieściach Chicago. W centrum znajdują się Hildebrandtowie, kolejna z pozornie solidnych rodzin autora ze Środkowego Zachodu. Patriarcha Russ Hildebrandt jest idealistycznym zastępcą pastora miejscowego kościoła. W całej powieści każdy z głównych bohaterów cierpiał z powodu kryzysów religijnych i moralnych. „To delikatny łamacz serc w kolorze marcepanu z lat 70.” – napisał Garner. Jest „cieplejsza niż wszystko, co do tej pory napisał, szersza w ludzkich sympatiach, ważniejsza w obrazie i intelekcie. Jeśli przegapiłem trochę kwasowości jego wcześniejszych powieści, cóż, ta ma mocne rekompensaty.”

Przeczytaj recenzję