Polscy archeolodzy odnajdują rzadki relikwiarz należący do średniowiecznego rycerza

„Pierwsze w pełni systematyczne badania reliktów kopców” w twierdzy Woźniki w Polsce doprowadziły do ​​odkrycia rzadko spotykanej enkolpionu, czyli relikwiarza w kształcie krzyża, pochodzącego z budowli będącej rezydencją średniowiecznego rycerza. Podczas prac odkryto szereg artefaktów wykonanych z gliny i żelaza: okucia do drzwi, kłódkę, klucz, gwoździe, haczyki, zszywki i zgrzeblarkę.

Roszczenia wojskowe: godny uwagi hart ducha rycerza

Dodatkowo obecność przedmiotów wojskowych potwierdzono odkryciem trzech żelaznych strzemion, kawałka podkowy, licznych grotów strzał z kuszy i pozostałości olinowania. Jak podaje, wykopaliska przyniosły także kilka srebrnych monet i elementy zestawu pasów. Nauka w Polsce (PAP) .

Obiekt ten, położony w powiecie lublinieckim, służył jako rezydencja rycerska w XIV–XV wieku. Jego historyczne znaczenie badał już w połowie XIX w. Dział Archeologii Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. Prawdopodobnie spłonął w pierwszej połowie XV wieku, choć przyczyn tego nie udało się dociec.

Stanowisko archeologiczne w Woźnikach, widok panoramiczny. ( Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego )

Z czasem ekstensywna działalność rolnicza w dużej mierze zniszczyła wszelkie pozostałości archeologiczne widoczne na powierzchni. Jednak niedawne badania geofizyczne przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Łódzkiego odsłoniły ślady twierdzy i związanych z nią obiektów.

Odkryto także zachowane pozostałości dolnego poziomu drewnianej konstrukcji wraz z artefaktami z kopułowego pieca, który zajmował jeden z jej narożników. Piec ten prawdopodobnie służył do ogrzewania wnętrza rezydencji. Twierdza została zbudowana pod koniec XIII wieku, a późniejsze dobudowy dokonano w drugiej połowie tej epoki – piszą autorzy w artykule, który wkrótce ukaże się w czasopiśmie. Archeologiczne odkrycie .

Badania archeologiczne prowadzone w tym roku prowadzili studenci archeologii Uniwersytetu Łódzkiego pod kierunkiem profesorów z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN w Łodzi, Uniwersytetu Jana Długosza w Częstochowie oraz Wojciecha Kawki z Bytomia. , podkreślając interdyscyplinarny charakter zespołu badawczego.

Na terenie stanowiska archeologicznego trwają prace wykopaliskowe. ( Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego )

Encolpion: wisiorek religijny z bogatą historią

Enkolpion, wywodzący się od greckich słów „en” oznaczających „w” i „kolpos” oznaczających „pierś”, był religijnym wisiorkiem noszonym przez chrześcijan na piersi. Wewnątrz tych wisiorków można było znaleźć relikwie sakralne lub fragmenty Pisma Świętego.

Enkolpiony (encolpia) zawierały znaczącą symbolikę w wierze chrześcijańskiej, używaną głównie przez biskupów prawosławnych i katolickich. Te enkolpiony miały różne kształty, w tym owalne, okrągłe i czterokątne, często ozdobione ozdobami przypominającymi kamienie szlachetne, zwykle wykonanymi z imitacji biżuterii. Zwieńczone były zazwyczaj mitrą w stylu orientalnym. Jak podaje raport, w kontekście starożytnym i historycznym termin „krzyż enkolpionowy” odnosi się do krzyża piersiowego typowo kojarzonego z epoką bizantyjską Dziennik Dziedzictwa .

Enkolpie mogą zawierać relikwie religijne, fragmenty pism świętych, modlitwy, a nawet fragment Eucharystii, symbolizujący wiarę i duchową pobożność. Wysocy rangą duchowni, w tym biskupi, noszą je jako część szat, a wisiorki służą jako widoczne przypomnienie ich roli jako przywódców duchowych.

Te wisiorki są konsekrowane lub błogosławione przed założeniem i uważa się, że zapewniają ochronę i błogosławieństwa osobom noszącym. Enkolpiony zajmują znaczące miejsce w dziedzictwie religijnym i kulturowym tradycji wschodniego chrześcijaństwa i są również dziś cenione jako cenne przedmioty kolekcjonerskie ze względu na ich wartość historyczną i artystyczną.

Zdjęcie u góry: Rzadki relikwiarz średniowiecznego rycerza – enkolpion. Źródło: Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego

Autor: Sahir Pandey